In Il trovatore (de troubadour) vertelt Verdi een sterk verhaal over de kracht van liefde, haat, jaloezie en bloedbanden.
Het verhaal in een notedop ? Het lijkt wel een wervelende soap:
Hofdame Leonora is verliefd op de troubadour Manrico, terwijl graaf Di Luna verliefd is op Leonora. Tijdens een nachtelijke ontmoeting vergist Leonora zich en valt in de armen van Luna, denkend dat het Manrico is. De troubadour wordt woest en daagt de graaf uit tot een duel dat afloopt op een sisser. Maar Leonora denkt dat Manrico dood is en trekt zich treurend terug in het klooster. Wanneer Manrico dat hoort, wil hij haar tegemoet snellen maar wordt tegengehouden door zijn moeder, de zigeunerin Azucena. Die heeft immers een groot geheim: de troubadour en de graaf zijn eigenlijk broers. Na nog enkele plotwendingen belanden Manrico en Azucena in de gevangenis, laat Leonora hen vrij, denkt Manrico dat Leonora hem heeft bedrogen, neemt Leonora vergif in en wordt Manrico door zijn eigen broer geëxecuteerd. Kortom, drama genoeg voor een wervelende opera.
Het Vlaams Symfonisch Orkest (VSO) is een amateurgezelschap uit Mortsel onder professionele muzikale leiding van Bart Van Casteren.
Het orkest heeft een rijk verleden. In 1927 richtte Frans Van der Mueren een symfonieorkest op in Boechout met de beste leerlingen van zijn plaatselijke muziekschool. Onder invloed van Michaël Scheck breidde de Boechoutse Symfonie zich uit tot een ensemble met muzikanten uit heel Vlaanderen. Daarom werd besloten om de benaming ‘Boechoutse Symfonie’ te veranderen in ‘Vlaams Symfonisch Orkest’. Na het 22-jarige dirigentschap van Michaël Scheck steeg het muzikaal niveau verder onder leiding van achtereenvolgens Piet Swerts, Silveer Van den Broeck, Frans Cuypers en Geert Baetens. Sinds 2009 heeft een ander veelbelovend en dynamisch talent, Bart Van Casteren, de muzikale leiding over het orkest.
Het orkestrepertorium bestrijkt alle stijlperiodes, met een voorkeur voor de romantiek uit de 19de eeuw. Ook Vlaamse componisten worden niet vergeten. Het orkest beperkt zich niet alleen tot puur symfonische werken van Beethoven, Mendelssohn of Tsjaikovski, maar begeleidt tevens solisten. Ook grootse projecten met koor en vocale solisten staan regelmatig op het programma zoals Stabat Mater van Dvorak, Carmina Burana van Carl Orff, Koorfantasie van Beethoven, operadelen van Verdi en Wagner....
Sinds 2009 staat Bart Van Casteren aan de leiding van het Vlaams Symfonisch Orkest. Naast het dirigeren is Bart ook professioneel pianist. Hij haalde als leerling van Levente Kende zijn meestergraad piano en finaliteit kamermuziek aan het conservatorium in Antwerpen. Als dirigent kreeg hij les van Ernest Maes op het conservatorium, die hem ook zijn eerste opdracht gaf als assistent-dirigent aan de Nederlands-Vlaamse Opera in Maastricht. Zo kon hij in 1999 de productie van Il Trovatore mee gestalte geven.
Als pianist vormt hij al jaren met Samra Mackic een pianoduo dat in binnen- en buitenland concerteert en samen met acteur Eddy Van Cakenberghe verschillende tournees voor Jeugd en Muziek heeft gespeeld. In hetzelfde jaar begon Bart ook een aantal koren te dirigeren. Na masterclasses in Wenen en Frankrijk kwam hij in contact met prof. Etienne Siebens, die hem gedurende vier jaar het privilege gaf bij hem les te komen volgen.
Vlaams Symfonisch Orkest
met 150 koorzangers & volgende solisten
Il Conte di Luna (bariton): Bruno De Jonghe
Leonora (sopraan): Margarida Hipólito
Azucena (mezzosopraan): Sandra Paelinck
Manrico (tenor): Glenn Desmedt
Ferrando en Vecchio zingaro (bas): Martijn Sanders
Ines (sopraan) – Eloise Mabille
Ruiz en Messo (tenor) – Mathis van Cleynenbeugel
Dirigent: Bart Van Casteren
Concertante uitvoering van Il trovatore van Giuseppe Verdi.
Il trovatore is een opera in vier bedrijven van Giuseppe Verdi, op een Italiaans libretto van Salvatore Cammarano, gebaseerd op de tragedie El Trovador van Antonio García Gutiérrez. Het libretto werd voltooid door Leone Emanuele Bardare, aangezien Cammarano plotseling op nog jonge leeftijd overleed.
De eerste opvoering vond plaats op 19 januari 1853, in het Teatro Apollo in Rome.
Il Trovatore was van bij de start enorm populair. Tijdens de eerste drie jaar na de première werd de opera 229 keer opgevoerd. De muziek wordt ook vandaag nog bejubeld als hoogstaand en met een grote emotionele doorleving, zeker op momenten waar het tot uitdrukking brengen van de gevoelens van de figuren betreft.